Reflectie 3 Vaticaans museum
Ik stelde mij open voor wat er komen ging. Verwachtingen had ik niet echt, ik dacht er zal nu wel veel rijkdom te zien zijn omdat het vaticaan veel geld heeft.
In eerste instantie klopte mijn gevoel met de mooie muurschilderingen en beelden. Tot we in de sixtijnse kapel kwamen. Ik ging anders naar de schilderijen kijken en heb samen met Hanneke de schilderijen/verhalen geprobeerd te begrijpen. We herkenden veel terug van de kerken de we gezien hadden en de verhalen die Edwin verteld heeft. Op dat moment voelde ik mij heel vrij. Het leek alsof ik begreep waarom dit zo bijzonder is en dat er meer is dan alleen de schilderijen. Ik wil niet zeggen dat ik nu gelovig ben maar ik begrijp mensen die geloven nu een stuk beter.
Mijn gevoel was erg open. Wat ik vooral voelde was vrijheid en openheid. Echt verklaren hoe dit gebeurd is kan ik niet maar het gaf een fijn gevoel. Toen we naar buiten gingen hebben Hanneke en ik gepraat over dingen die we mee hebben gemaakt die voor ons zwaar zijn geweest en soms nog zwaar zijn. Het contact voelde erg makkelijk toen. Gebeurtenissen die ik normaal niet deel vertelden ik gemakkelijk. Het gevoel van vrijheid en opluchting overheerste bij mij.
Wat ik dacht was, hoe kan een omgeving met schilderijen mij zo facineren, en zo’n indruk op mij hebben, dat ik een opener mens ben en mij meer verbonden voel met anderen. Ik was ook grotendeels overdonderd. Hoe kon ik ineens zo makkelijk praten over zware dingen, tegen iemand die ik nog geen half jaar ken? Ik dacht ook dat het goed was dat ik deze dingen tegen iemand kon zeggen en de openheid kon voelen en dat deze ook oke was.
Ik gaf me over aan het gevoel en omdat dat lukte voelde het fijn om het te doen. Om te vertellen en ook die vrijheid te pakken. Normaal vind ik het moeilijk om over mijzelf te praten. Tijdens dit moment voelde het heerlijk om over mijzelf te praten en het voelde geaccepteerd dus ik ging ermee door. Mijn levensbeschouwing is ook dat iedereen er mag zijn zoals die is. Ik mocht er op dat moment helemaal zijn van mijzelf. Die vrijheid om mijzelf te kunnen zijn heeft mij in laten zien dat het oke is om over jezelf te praten en dat anderen dat ook kunnen waarderen.
Praten over mijzelf is vroeger niet altijd geaccepteerd. Ik mocht er niet zijn zoals ik was toen ik op de middelbare school zat. Wanneer ik in die tijd over gevoelens wilden praten werd dit weggestopt. Ik merk dat ik door deze gebeurtenis een deur heb geopend naar mijn gevoel en hoe ik erover kan praten met anderen. Ik voel nu ook dat dit oke is, al blijft de onzekerheid daarover nog weleens door mijn hooft gaan, er worden wel fijne stappen gezet.
Hanneke en ik hebben ons tijdens dat gesprek beide opengesteld. Eerst vertelde zei haar verhaal en daarna ik. Zei probeerde mij te begrijpen door door te vragen en diepgang te geven aan het gesprek. Voor haar is het denk ik van waarde om interesse te tonen en empathie te tonen. Ze merkte ook wel dat ik het lastig vond en er moeilijk over kan praten en wilde daarbij helpen. Ze wilden laten zien dat er naar mij geluisterd wordt.
Ik vind empathie en luisteren naar de ander belangrijk omdat je zonder empathie geen diepgaand gesprek kan voeren in mijn optiek. Elkaar begrijpen is ook belangrijk in een gesprek, als je de ander niet wil begrijpen gaat het gesprek ook niet goed in mijn beleving. Ik vind het belangrijk dat er naar de ander geluisterd wordt en dat er ook naar mij geluisterd wordt. Als ik het gevoel heb dat iemand niet naar mij luistert wil ik niet meer doorgaan met vertellen. Dit deed Hanneke wel en dat maakte ook dat ik mij gehoord voelde en de vrijheid voelde om door te gaan met mijn verhaal.
Het is goed om over jezelf te praten, iemand kan je dan ook beter begrijpen en aanvoelen. Wat ik vroeger meegemaakt heb is verleden tijd. Mensen om mij heen zijn nu anders en accepteren hoe ik ben. Ik mag de vrijheid nu voelen en gebruiken om over gebeurtenissen te praten. Goede gesprekken ontstaan per ongeluk wanneer je ze niet verwacht. Je kan ze niet plannen dus je moet ze laten gebeuren wanneer het gebeurd. Ik mag er zijn zoals ik ben.
